DE LA ENTRADA DE LA VOZ AUTOBIOGRAFÍA EN ESPAÑA Y SU APLICACIÓN AL ÁMBITO DE LA LITERATURA(1854–1898)

Resumo

Cara á segunda metade do século XIX, en España, aparecen por escrito, no exercicio da crítica literaria e nos dicionarios monolingües non académicos, os lemas autobiografía e autobiográfico. A súa entrada na Península foi menos tardía do que se pensa. Fóra do sector da crítica literaria e logo de analizar o tópico da escasa afección, con respecto á escritura de autobiografías en España, veremos que a recepción deste neoloxismo culto parece resistirse a entrar a formar parte da nomenclatura habitual da chamada literatura del yo. En efecto, os escritores españois móstranse reticentes a escoller o termo autobiografía para designar as súas propias obras de creación literaria e optan por chamalas memorias. Con respecto ao xénero da autobiografía, os críticos sitúanse de xeito diverso deixando aberto o gran debate, isto é, o da verdade ou ficción, sobre o que se sustentarán a maioría de estudos sobre o xénero. Finalmente, a autobiografía a partir de 1890, e xa entrado o século XX, experimentará un desenvolvemento importante, tanto na creación literaria (anos vinte), como nos estudos críticos (anos setenta).