O mar precisa varandas: traducir é internacionalizar a literatura galega
DOI:
https://doi.org/10.35869/viceversa.v22i.3657Palabras clave:
Internacionalización da literatura galegaResumo
No século XIX Rosalía de Castro soubo captar e asumir a voz colectiva do campo e do pobo galego. Daquela, os favorecidos foron os lectores, até estes días. Favorecidos porque as palabras da escritora subliñaron para o mundo e para os galegofalantes por enriba de todos, que existía un mundo lonxano, de xentes e linguas diferentes. O problema non eran as outras xentes nin as súas linguas, senón a falta dun camiño marítimo, non para ir nun barco senón para ir a pé. A viaxe non se podía custear no xeito normal, é dicir, nunha embarcación que aturase as olas e mais os baleiros do Atlántico que os pasaxeirosalbiscaban. A voz poemática da epígrafe pertence a unha persoa sen recursos económicos, obrigada á vida da aldea. Ir, iría; só ten a enorme pexa do diñeiro.
Entendemos nós no século XXI a necesidade dunha axuda, dun apoio, para osemigrantes chegaren daquela á outra orela. Entendemos a frustración e a soidade provocadas pola distancia. Laiámonos das causas do afastamento das persoas queridas que é a historia da Galiza, especialmente no rural. De feito, para nós o Atlántico xa non serve como barreira infranqueábel. Temos avións e feiras de verán, temos móbiles,WhatsApp e internet. Temos a posibilidade de contacto. Nada disto é orixinal e só semenciona para deixarmos clara a distancia entre Europa e América que ten mudado dunha condición baseada nos cartos (no século XIX) e a outra, baseada nun medo ou desinterese por saír do país galego.
Descargas
Descargas
Publicada
Número
Sección
Licenza
Dereitos de autoría 2023 Kathleen March
Esta obra está baixo unha licenza internacional Creative Commons Atribución-NonComercial-CompartirIgual 4.0.