La metonimia como matriz retórica del prólogo de los "Milagros de nuestra Señora" de Gonzalo de Berceo

Resumo

A condición alegórica do Prólogo dos Milagros de Nuestra Señora de Gonzalo de Berceo, e a tradicional definición da alegoría como “metáfora continuada”, non impiden descubrir unha estratexia metonímica no texto, que cobra tanta relevancia como o mecanismo metafórico definitorio da identificación basal entre o prado e María. Conforme á índole cristián da alegoría, tratase de metonimias que refiren sempre a Cristo a través da persoa, os atributos e as funcións da súa nai. Intentaremos analisar o antgedito procedimento metonímico, coas súas relacións de instrumentum pro effectu e effectus pro causa, polo cal o verdadiero e derradeiro referente de cada unha das oito imaxes alegóricas do prado metafóricamente identificado con María resulta ser o Cristo mesmo.